ขออนุญาตแทรกความบังเอิญนี้ไปถึง

- สารจากสมาชิก -


Oh my word, what does it mean
Is it love or is it me
That makes me change so suddenly?
Looking out, feeling free

Sit here lying in my bed
Wondering what it was I'd said
That made me think I'd lost my head
When I knew I lost my heart instead.

Won't you please read my signs, be a gypsy.
Tell me what I hope to find deep within me.
Because you can find my mind, please be with me.

เสียงโทรศัพท์สอดแทรกจากระเบียงข้างๆ หญิงสาวเสียงสดใส กลิ่นโคโลญจน์ไม่เปลี่ยน อาหารเย็นตกค้าง ชัดเจนเพียงผนังคอนกรีตกั้น บทสนทนาคล้ายกำลังซ้อมบทละครหน้ากระจก

ค่ำคืนยังคงไม่เปลี่ยนแปลง อาหารเพื่อสุขภาพยังคงอยู่ เน้นย้ำและยังยืนยันอย่างหนักแน่น "ชีวิตมีความสุข จึงต้องยืดเวลาออกไป" เวลา 02.30 น. เช่นนี้หลายคนคงอยากยืดเวลามันออกไป

เวลาแห่งความสุขกลายเป็นสิ่งที่หลายคนหวงแหน ความตายเป็นภาคตรงข้าม มิใช่กลัวการดับสูญหรือแปรสภาพ เพียงแค่ไม่แน่ใจว่าข้างหน้าจะมีอะไรที่สวยงามพอให้ไขว่ขว้าหรือเปล่า หากลมหายใจที่หมุนเวียนอยู่ ความสุขนั้นเลือนลาง ความทุกข์สิกดทับ หนักหนาราวกับแบกภาระของเวลาไว้ ก็ผูกร้อยตนเองกับอากาศแล้วให้โลกกระชากหัวใจสู่เบื้องล่าง ทิ้งความตายไว้เป็นข้อมูลเผื่อการไต่สวนของโชคชะตา

ทำนองดนตรีสดใสบรรเลง เสียงน้ำจากฝักบัวลงพื้น กลิ่นชาวเวอร์ ครีมบางๆ แทนที่ เนื้อเพลงสร้างสรรค์ มีเธอจึงมีฉัน ความสุขไม่มีวันหล่นหาย น่าทะนุถนอมเป็นที่สุด

ไม่นานเกินบุหรี่สองม้วน เสียงน้ำจากฝักบัวยุติลง แสงนีออนในห้องฉายภาพผ่านผนังตึกตรงข้าม คุณภาพไม่ถึงกับแผ่นฟิล์ม แต่ก็แยกขาวดำพอให้เห็นรูปร่างถนัด ไม่อาจระบุชัดเจนได้ เพียงการแปรงผมยาว หมุนวนกับบราเซียร์และกระโปรงสั้น เธอหายไปจากจอภาพ ไม่นานเมื่อเพลงที่สี่จบลง "กอดฉันไว้ในอ้อมแขนนานๆ ทุกวินาทีช่างอ่อนหวาน" ดวงไฟในห้องดับสนิท เสียงประตูปิดลง

กลิ่นชาวเวอร์ ครีมแผ่วบาง กลมกลืนไปกับความมืด ไม่มีประโยชน์อันใดกับอาหารเพื่อสุขภาพและทางด่วน

จะมีสายรุ้งที่ทอดยาวด้วยแสงดาวในค่ำคืนครั้งนี้บ้างไหม

ขออนุญาตแทรกความบังเอิญนี้ไปถึง.