Wednesday, March 15, 2006

An Introduction to Dazzling Heart

- สารจากสมาชิก -

คงฟังได้ ถ้าตายเพื่อไปอยู่ในความทรงจำ หากเป็นความทรงจำใส่กระป๋องและรอวันหมดอายุ ทิ้งไว้เพียงภาพและกลิ่นสาบสางแห่งสถานที่ หากไม่มีนักโบราณคดีมาค้นพบว่า มันถอนร่นไปนานแค่ไหนและโรแมนติกอย่างไร ก็รอคอยวันเวลาที่จะเป็น "นิรันดร์"-- หมายถึงถูกลืม

บางเวลา ไม่เลือกสถานที่ คล้ายรู้สึกแต่ก็ยืนอยู่ปลายสุดภูผา มีเพียงอากาศเบาบางรอรับก้าวต่อไป ใช้เวลาไม่นานนักก็จมดิ่งใต้เหวลึก สมดุลที่ยืนอยู่ได้ก็เพียงแรงลมคู่ขนาน ร่างโอนเอนไร้จุดหมาย พร้อมทิ้งตัวลงได้ทุกเมื่อแม้เสียงกระซิบเย้ยหยัน

ความจริงของดวงดาว เด็กน้อยมีน้ำตา "ดาวอยู่ไกลเหลือเกิน หนูเอื้อมไม่ถึง" ดวงดาวกระซิบผ่าน "หนูเอ๋ย... ถ้าฉันไม่ได้อยู่ในใจหนู หนูจะมองเห็นฉันได้อย่างไร" บทละครก่อนนอน ประโลมความฝันใต้เงาหมอนและหนุ่มสาว

อุดมศึกษาเป็นเรื่องของดวงดาว ประกายความรู้เฉิดฉายสู่อนาคต รวมรวบสติปัญญาในสุญญากาศ พิสูจน์ตนว่าพร้อมจะเข้าสู่การผลิต การผลิตอันแยบยลและปันผลนวลใยมาบริโภคในฐานะค่าเสื่อมทางจิตวิญญาณ

ค่ำคืนครั้งนี้ไม่น่าจะได้พบเห็นในเมืองอย่างกรุงเทพฯ เงียบเชียบ ไร้ความเคลื่อนไหวที่โดดเด่น แสงไฟถ้อยอารมณ์ราวกับขาดความมั่นใจ ป้ายโฆษณาอาหารสุขภาพเพื่อชนชั้นกลางตระหง่านดีแท้ บอกให้รู้ไปเลยว่า กระแสชีวิตของพวกเราวูบไหวและโรแมนติกเพียงไร กลิ่นโคโลญจน์เหมือนอาหารเย็นตกค้างข้างห้อง หญิงสาวคนเดียวในเมืองใหญ่

หนุ่มสาวหายไปไหน

เพียงคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ ปล่อยลมพัดผ่าน หลายชีวิตที่กระถดเข้ามาใกล้ พร้อมเปลี่ยนแปลงและเผชิญหน้า แต่ทันใดก็ผินหลังไปไกล ดังกับเห็นทางออก ราวกับมีคำตอบ

งานกองพะเนินตั้งรอท่าอยู่ตรงหน้า ไม่ยากอะไรนักหากนับเป็นความอดทน อ่านให้ถี่ถ้วน เก็บใจความหลักอย่างแน่นหนา แยกสีและกลิ่น มัดให้แน่นแต่เชื่อมร้อยเผื่อผูกแก้ หาจุดพลิกผันตาลปัด (Drama) สรุปย่อให้เข้มข้น ไม่ต้องการภาพคมชัดแต่ให้ขมุกขมัวข้างเคียงเหตุผล สนองสมและบ่งกำหนัดทางวิชาการ

กลิ่นโคโลญจน์ยังผิวผ่าน เมนไลน์ ฟลอลิดา

หากจะมีสาวรุ่นเปลือยเปล่าในห้องนี้ สาบานได้ว่าเธอจะเป็นอาหารชิ้นสุดท้ายของวันนี้

คุกคู-คุกคู